ชอบคำพูดในรายการที่บอกว่า "เราดูถูกศักยภาพของเด็กไม่ได้เลยค่ะ" ทุกวันนี้ ผู้ปกครองไทย ดูถูกศักยภาพของเด็กจนเลี้ยงให้เค้าเหมือนเป็นเด็กไปตลอด ในขณะที่เด็ก 1 ขวบในรายการนี้ เขาเรียงรองเท้าเองเป็นระเบียบ ถือกระเป๋าเอง เอาผ้าออกมาแขวนเอง คือจริงๆแล้วเด็กทำได้ แต่ "เรา" ดูถูกเด็กมากเกินไป

ชอบนะคะ ดูแรกๆ ก็ดูเหมือนโหดร้าย แต่ถ้ามองกลับไป ทำไมต้องทำขนาดนี้ เพราะประเทศเขาเจอสภาพเลวร้ายของภัยทางธรรมชาติรุนแรงมากๆ ทำอย่างไรที่จะต้องให้เด็กๆ มีชีวิตรอด บ้างครั้งพ่อแม่ก็ไม่สามารถปกป้องเขาได้เสมอ การรู้จักเรียนรู้ที่จะมีชีวิตรอดด้วยตนเองนั่นแหละ เป็นวิธีที่ดีที่สุด ซึ่งเมืองไทยมองข้ามไป เลี้ยงลูกให้เป็นแต่เจ้าคนนายคน จึงมีแต่ลูกเทวดากันทั้งนั้นๆ ทำอะไรไม่เป็น ไม่รู้จักช่วยตนเอง ไม่รู้จักช่วยพ่อแม่ เหยียบขี้ไก่ไม่ฟ่อ หรือบางคนก็ให้แต่ลูกเรียนอย่างเดียว เมืองไทยสอนแบบนี้ไม่ได้ค่ะ เพราะพ่อแม่ไม่ยอมรับแน่ๆ ถ้าจะทำต้องเลือกบางอย่างแล้วมาปรับ แต่สิ่งสำคัญพ่อแม่เด็กต้องยอมรับและตั้งใจจริงๆ จ้า

ถ้ารักและห่วงใยลูกหลานไทยจริง ก็ต้องอดทนต่อความรู้สึกสงสาร เพื่อช่่วยให้เขาเข้มแข็งและช่่วยตัวเองได้อย่างถูกต้องเหมาะสมและปลอดภัย ดูเหมือนโหดใจร้ายตอนต้น แต่ถ้าเราสงสารเขา ไม่ฝึกเขา แล้วมั่นใจได้หรือว่าเราจะมีชีวิตยืนยาวพอจะปกป้องลูกหลานได้ตลอดชีวิตของเขา(ตัวเองก็ยังไม่ทราบจะเอาตัวรอดได้แค่ไหนเลย) การฝึกลูกหลานเช่นนี้จึงเป็นเสมือนมรดกสำคัญที่ผู้ใหญ่มอบให้เด็กทีเดียว  เรื่องนี้ทั้งบ้านและโรงเรียนต้องเข้าใจแนวทางเดียวกัน อย่างมีเมตตาและความรับผิดชอบ  รักและเมตตาลูกหลานไทยเท่าใด ก็ช่วยกันแชร์ ให้ผู้ใหญ่และเด็กคุ้นๆกับตัวอย่างที่ทำได้แล้วจริงๆ ว่าเขาทำได้ เราก็มีสิทธิทำได้ เพื่ออนาคตที่ลูกหลานไทยจะเข้มแข็งและดูแลตัวเองเป็นแม้ไม่มีเรา

ชอบตอนนี้มากๆ และทุกตอนที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กญี่ปุ่น เรื่องการปลูกฝังของคนญี่ปุ่น

ดูรายการนี้แล้ว สงสารเด็กไทย ร้องไห้หนักมากๆๆๆๆๆๆ กรรมของคนไทยที่มาเจอระบบการศึกษาของไทย

ในเมืองไทย ทำแบบนี้ไม่ได้เลยค่ะ แค่ให้เด็กเก็บของเข้าชั้นวางของเอง พ่อแม่เด็กยืนมองตาเขียวเลย บางคนอายุนี่พร้อมเข้าอนุบาลแล้ว ยังถอดและใส่รองเท้าเองไม่ได้เลย เฮ้อประเทศไทย เป็นประเทศที่พ่อแม่ รังแกฉันค่ะ สงสารเด็กๆที่พ่อแม่สปอยต์เยอะไปค่ะ รร.ในไทยน่าจะเป็นแบบญี่ปุ่นบ้าง

มีวินัยมากๆเลยค่ะ สมัยนี้วินัยสำคัญมากในการดำรงชีวิต

ถ้ามีแบบนี้ที่พี่ไทย คงมีดราม่าให้เห็น แต่ถ้ามีในไทยจริงเราคนนึงจะเอาลูกเข้าเรียน

สรุปได้ดีมากเลยครับ มีหลายอย่างที่เราควรทำมาใช้ ไม่ใชแค่ในการเลี้ยงดูเด็กเล็กๆ แต่เป็นการใช้ชีวิตของผู้ใหญ่แบบเราๆกันด้วย

สุดยอดเลยครับชอบโรงเรียนแบบนี้ ล้มเองต้องลุกเอง นี่แหละวิธีการสอนมนุษย์คนใหญ่มา จะยืนด้วยลำแข้งตัวเองรอด เหมือนผมตอนเด็กเด็กเลย แต่ถ้าอยู่ภายนอกหรือพ่อแม่เด็กดู อาจจะสงสารเด็กและเอ็นดู แต่จริงๆแล้ว มันคือความความก้าวหน้าของเด็กถ้าเรารักเด็กมาก อ้อมค้อม เอาใจตามใจ เอาแต่ใจ ไม่กลัวใครอยากทำอะไรเอาแต่ใจคิดเป็น สุดท้ายเป็นไง ทุกวันนี้ก็มีคนเป็น แบบนี้เอาตัวเองไม่รอด ถึงแม้จะดูก็ตาม เพราะ ตอนเด็กๆพ่อแม่ตามใจมาก รักเด็กมากไงครับ ผมชอบนะโรงเรียนแบบนี้ถึงแม้จะรู้สึกว่าจะทรมานเด็กไปนิดนึง แต่จะทำให้เด็ก ยืนด้วยลำแข้งตัวเอง ได้โดย ตั้งแต่เด็กๆ

ไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมคนญี่ปุ่นถึงมีระเบียบวินัยมากๆ

ดูๆ ไปก็ไม่หนักอะไรมากเมื่อเทียบจากประสบการณ์ที่ผ่านมาเองและที่เคยเห็นเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ต่างจังหวัดในที่แร้นแค้นกันดาร เด็กพวกนี้อาจจะถูกบังคับให้แก้เสื้อฝึกสู้หนาวไม่กี่นาที แต่สมัยอนุบาลพวกเราต้องตื่นตั้งแต่ตีห้าเตรียมตัวเดินไปโรงเรียนหลายกิโล หน้าหนาวต้องทนหนาวใส่เสื้อแขนสั้นขาดๆ ทั้งวันเพราะไม่มีเสื้อกันหนาวดีๆ ใส่ ...เด็กพวกนี้ถึงเวลากินก็ยังมีข้าวปลาอาหารดีครบสมบูรณ์ แต่พวกเรายากจนต้องกินข้าวกับไข่ต้มหรือไม่ก็แกงจืดผักทุกวัน แถมต้องจับจอบเสียมปลูกผักสวนครัว ทำความสะอาดห้อง กวาดถนน รดน้ำ ล้างส้วม ขุดสระ และทำงานต่างๆ ตั้งแต่อนุบาลสี่ห้าขวบ ฟังดูอาจจหนักแต่จะทำอย่างไรได้เพราะโรงเรียนยากจนไม่มีเงินจ้างคนทำงาน... เด็กเหล่านี้อาจมองว่าถูกบังคับให้เรียนหนักนี่นั่น แต่พวกเราอยากเรียนหนักด้วยตนเองทั้งที่มีมีสื่อการเรียน ไม่มีห้องเรียนดีๆ ไม่มีครูเก่งๆ เพราะการได้เรียนมันวิเศษนักเนื่องจากเวลาส่วนมากจะถูกใช้ให้ทำงานอื่น... พวกเราไม่ถูกบังคับให้เคร่งครัดต่อหน้าที่และตรงต่อเวลา แต่เราก็ถูกสอนให้ไปก่อนและรับผิดชอบงานประจำเสมอ อาจจะไม่ได้บังคับหรือทำโทษรุนแรงมากมายแต่เด็กที่เชื่อฟังครูและทำตามก็ยังมี ...ตั้งแต่อนุบาลจนจบปริญญาโทและทำงานแล้วเราเองก็ไม่เคยไปสายสักวันเดียวทำการบ้านส่งงานครบตลอด ไม่เคยเบี้ยวหรือลาขาดเพราะสำออย แม้แต่นัดเพื่อนฝูงเรื่องธรรมดาก็ตรงต่อเวลาเสมอไม่เว้น ไม่เคยทิ้งขยะทำความสกปรกให้บ้านเมือง ไม่เคยก่อปัญหาความเดือนร้อนให้สังคม รักษากฏหมายเคร่งครัดไม่เคยเลียนแบบตัวอย่างที่ไม่ดี เมื่อมีโอกาสก็ช่วยเหลือจนเจือผู้อื่น... ที่พูดมาไม่ได้ขัดว่าการสอบแบบนี้ดีหรือไม่ดี เพียงแต่อยากแสดงความเห็นว่า สำหรับพ่อแม่ที่ฐานะดี โรงเรียนแบบนี้มันก็เข้าท่าดี เพราะเลี้ยงธรรมดาอยู่บ้านแล้วตัวเองสปอยลูก สงสารลูก คิดว่ามันหนัก แต่จริงๆ แล้วมันขึ้นอยู่กับการอบรมของตัวผู้ปกครองและตัวของเด็กเป็นรายๆ ไปเสียมากกว่า จะโทษว่าคนไทยไม่มีวินัยแบบนั้นแบบนี้เพราะโรงเรียนในไทยไม่ปลูกฝังไม่ฝึก โยนภาระและโทษแต่ระบบอย่างเดียวไปเสียหมดก็ไม่ได้ ตัวพ่อแม่เด็กเองต้องฝึกเค้าด้วยนะ เพราะก็รู้ๆ กันอยู่ว่าประเทศเราส่วนมากยากจน ระบบไม่ได้มีเงินหล่อเลี้ยงมากมายให้เลียนแบบเมืองนอกได้ทุกอย่าง เราจึงควรต้องแก้ต้องเริ่มฝึกที่ครอบครัวเสียเองจึงจะมีโอกาสได้ผลดีกว่ารอให้ระบบการศึกษาเปลี่ยนแปลงมาช่วย

และโตเป็นผู้ใหญ่อย่างมีคุณภาพ รับผิดชอบ มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อคนรอบข้าง เยี่ยมมากๆค่า อยากให้เด็กไทย มี รร.แบบนี้บ้าง

ใช่ประชากรญี่ปุ่นถูกสร้างมาให้มีความมุ่งมั่นทะเยอทะยานถูกต้องมันคือสิ่งที่ดีในชีวิต

ส่วนตัว...ถ้ามีโรงเรียนในไทยแบบนี้...ส่งไปเรียนอย่างไม่ต้องคิดเลย...เพียงแต่อยากให้เพิ่มบางอย่างเข้าไปเกี่ยวกับวัฒนธรรมแบบเมตตากรุณาแนวพุทธเพื่อให้เด็กไม่เครียดจนเกินไป..โรงเรียน ดร.อาจอง ชุมสาย ก็ดีนะครับ ..

พ่อแม่ไทยรักลูกมากกกกก รักก็ต้องดูแลลิ้นไม่ให้ไต่ไลไม่ให้ตอม ทำทุกอย่างเพือ่ลูก ลูกยังเล็ก โตขึ้นก็รู้เอง ลูกเลยเป็นลูกแง่ พ่อแม่รังแกลูก แล้วพูดทำไมไม้อ่อนดัดง่าย

เหอๆ อ่านคอมเม้นแล้วก็ไม่ต้องสงสัยเลยทำไมคนไทยไม่มีมรรยาท ไม่รู้จักช่วยเหลือสังคม ไม่มีระเบียบวินัย แค่วิธีคิดก็ต่างกันมากแระ ลูกไม่รู้จักโตซักที บ้างคนโตจนทำงานแล้วยังเกาะพ่อแม่อยู่เลย มีปัญหานิดหน่อยก็รับไม่ไหวแล้ว

ถ้ามีลูก อยากให้เรียนแบบนี้จังค่ะ เราอยู่กับเค้าไม่ได้ตลอดชีวิต เค้าจะได้แกร่ง อดทน แถมมีวินัย ละยังให้นั่งสมาธิก่อนเรียนอีก ดีมาก ทุกอย่างที่ทำ เป็นเหตุเป็นผล

โอ้ววว ผมมองเห็นหนึ่งในคำตอบ ของการฆ่าตัวตายปีละ30000คนในญี่ปุ่นเลยนะครับวันนี้ ผมก็คิดอยู่ตั้งนาน (สองอาทิตย์ )

อยากให้คุณครูในเมืองไทยได้ดูและปรับเปลี่ยนหรือรับเอาในบางส่วนที่ดี.ที่เราจะสามารถนำมาใช้กับเด็กนักเรียนของเรา เช่นการออกกำลังกายการฝึกระเบียบวินัย